ความรู้ความหมาย ข้อแนะนำทำบุญ 100 วัน

คนเป็นต้องทำให้ ตนตายถึงได้บุญ

การทำบุญอุทิศกุศลวาระ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน มีผลสำคัญอย่างยิ่งต่อการไปเกิดยังภพภูมิสุคติหรือทุคติต่อผู้วายชนม์ ดังนัันเมื่อบุคคลทีรักและเคารพตายหรือวายชนม์ สิ่งสำคัญมากกว่าการจัดงานศพให้ถูกต้องตามประเพณีแล้ว คือครอบครัว สามีภรรยา ลูกหลาน จะต้องรู้จักวิธีการส่งบุญให้แก่ผู้ตาย และดำเนินการทำตามหลักคำสอนในพุทธศาสนาได้อย่างถูกต้องและทันกาล     

บทความนี้ผู้เขียนได้ค้นคว้าและอ้างอิงจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ว่าด้วยเรื่องชีวิตในปรโลก จากคัมภีร์อรรถกถา และจากพระผู้ทรงศีลผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม ซึ่งได้ไปรู้และเห็นการเดินทางมาเกิดและตายของสัตว์โลก บทความนี้จึงเป็นประโยชน์อย่างมากให้ผู้อยู่สามารถทำบุญให้ผู้ตายได้รับความสุขและคลายความเศร้าหมอง อีกทั้งผู้อยู่จะสามารถดำเนินชีวิตด้วยความรู้เท่าทันและไม่ประมาท อย่าประมาทว่าเมื่อตายแล้วครอบครัวต้องทำบุญให้เสมอไป หากกาลเวลาล่วงเลยแล้วเขาลืมเราล่ะ หรืออย่าได้รู้คิดผิดๆว่าเกิดหนเดียวตายหนเดียวตายแล้วสูญโดยที่ขาดการศึกษาเรื่องจริงหลังชีวิต

การเดินทางของชีวิตหลังความตายเป็นสากล

เรื่องการเวียนว่ายตายเกิดเป็นสากลโลกในวัฏสงสาร ความตายเป็นเพียงจุดสิ้นสุดของชีวิตในภพภูมิหนึ่งๆ เพื่อการเดินทางต่อไปยังสุคติภูมิหรือทุคติภูมิต่อไป ดังนั้นไม่ว่าผู้วายชนม์จะเป็นคนไทย ชนชาติใด ศาสนาใด ประเทศใด หรือเผ่าพันธุ์ใดๆ เพราะทุกสรรพชีวิตล้วนแล้วอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมเดียวกัน

ตายแล้ว 7 วันแรกยังอยู่ในโลกมนุษย์

เมื่อตายแล้ว กายละเอียด(วิญญาณ) จะผละออกจากกายหยาบที่แตกดับ ใน 7 วันนี้กายละเอียดจะวนเวียนในโลกมนุษย์เช่นบ้าน ที่ทำงาน สถานที่คุ้นเคยและผูกพัน เพื่อพยายามสื่อสารกับครอบครัว ญาติหรือเพื่อน แต่เมื่อพูดกับใครก็ไม่มีใครรับรู้ เพราะอยู่กันต่างภพภูมิ ช่วง 7 วันนี้จึงเป็นช่วงที่รอผลของบาปหรือบุญส่งผล เป็นช่วงที่เปิดโอกาสให้กายละเอียดระลึกถึงบุญ ช่วง 7 วันแรกนี้จึงสำคัญอย่างยิ่งที่ครอบครัว ญาติมิตร ต้องอุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์ได้รับบุญ เมื่อได้รับและอนุโมทนาบุญนั้นๆแล้วก็จะเกิดในสุคติตามกำลังบุญ โดยไม่ต้องไปยมโลก

7-50 วัน ช่วงรอการพิพากษาที่ยมโลก

สำหรับผู้ที่ระลึกบุญไม่ได้ ไม่มีญาติมิตรอุทิศกุศลให้ เมื่อครบ 7 วันแล้วจะมีเจ้าหน้าที่ยมโลก (กุมภัณฑ์) นำกายละเอียดมายังยมโลกเพื่อรอคอยการรับการพิพากษาในบุญและบาปที่กระทำในขณะมีชีวิตอยู่ วาระ 50 วันนี้ยังเป็นช่วงที่กายละเอียดสามารถรับบุญที่ส่งมาจากโลกมนุษย์ได้ 

51-100 วัน ช่วงกำลังถูกพิพากษาจากพระยายมราช

พระยายมราชซึ่งเป็นเทพชั้นจาตุมหาราชิกาจะซักถามความประพฤติสมัยเมื่อเป็นมนุษย์ โดยมีสุวรรณเลขาด้านขวาพระยายมราชเป็นผู้ฉายบัญชีบุญ และด้านซ้ายเป็นสุวานเลขาฉายบัญชีบาป เพื่อพิพากษาให้กายละเอียดไปเกิดในทุคติภูมิคือสัตว์นรก เปรต อสูรกาย หรือสัตว์เดรัจฉานในยมโลก อุสสทนรก มหานรก หรือสุคติภูมิคือภพภูมิมนุษย์ ขึ้นไป ตามกำลังบุญและบาปที่เคยกระทำในอดีต ในวาระ 51-100 วันนี้หากมีญาติมิตรอุทิศบุญให้กายละเอียดก็ยังสามารถรับบุญได้

เดชะบุญ ให้บริการจัดงานทำบุญอุทิศกุศลตามหลักศาสนพิธีเพื่อผู้วายชนม์ที่ท่านเคารพรัก

สอบถามรับคำแนะนำการทำบุญอุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์ได้รับบุญจริง ที่คุณวิสิทธิ์ 089-8135885 , 082-651-6246

ข้อแนะนำปฏิบัติก่อนการทำบุญ 7-50-100 วัน ให้ผู้ตายจิตไม่เศร้าหมอง

เมื่อร่างกายแตกดับ(ตาย) กายละเอียดจะหลุดออกจากกายหยาบ ช่วง 7 วันแรกจะเดินทางวนเวียนสู่สถานที่คุ้นเคยเช่น บ้าน ที่ทำงาน เพื่อไปพบและพยายามสื่อสารกับผู้ที่ผูกพัน แต่ด้วยภพภูมิที่แตกต่างกันจึงไม่สามารถสื่อสารด้วยกันได้เหมือนเดิม สิ่งที่ญาติพี่น้องและครอบครัวต้องปฏิบัติเพื่อประโยชน์ต่อผู้วายชนม์ในช่วงเวลา 100 วัน มีดังนี้

1. ช่วยกระตุ้นทบทวนความทรงจำในบุญกุศลแก่ผู้วายชนม์ 

โดยการนำภาพที่ผู้วายชนม์เคยทำบุญต่างๆในอดีต หรือสื่อต่างๆที่เกี่ยวเนื่องกับบุญที่เคยกระทำ นำไปตั้งวางในบ้านที่ผู้วายชนม์คุ้นเคย เช่น ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องพระ ห้องครัว ห้องทำงาน เป็นต้น ภาพหรือสื่อต่างๆที่เกี่ยวเนื่องกับบุญที่เคยทำมาก่อนนี้ เมื่อกายละเอียดเห็นแล้วจะทำให้สามารถระลึกนึกถึงบุญในอดีตที่เคยกระทำ ซึ่งจะทำให้กายละเอียดเกิดความสุขสว่าง คลายความเศร้าหมองได้

ตัวอย่างการติดภาพการประกอบบุญกุศลในขณะมีชีวิตเพื่อให้กายละเอียด (วิญญาณ) ผู้วายชนม์ได้ระลึกความดีที่เคยทำ อันจะนำมาซึ่งบุญกุศลแก่ดวงวิญญาณให้ใสสว่างคลายความเศร้าหมอง

2.  สร้างบรรยากาศในบ้านด้วยความรักและสามัคคี 

เรื่องที่ผู้วายชนม์มักเป็นห่วงคือ ครอบครัว สามีหรือภรรยา พ่อแม่ ลูกหลาน ธุรกิจการงาน หากทุกคนในบ้านเติมกำลังใจซึ่งกันและกัน ช่วยกันทำให้ผู้วายชนม์ไม่ต้องห่วงกังวลใจในความเป็นอยู่ของผู้อยู่เบื้องหลัง นี้เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะช่วยทำให้ท่านสงบ ความโศกเศร้าเสียใจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่ต้องรีบกลับมาตั้งสติโดยเร็ว การโศกเศร้าร้องไห้ที่เกินควรไม่เป็นคุณต่อผู้วายชนม์ เพราะยิ่งทำให้ต่างสลดหดหู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อดวงจิตของกายละเอียดเศร้าหมองทุคติเป็นที่ไป ดังพุทธพจน์ “ จิตเต อสังกิลิฏเฐ สุคติ ปาฏิกังขา เมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง สุคติเป็นที่ไป จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติ ปาฏิกังขา เมื่อจิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส ทุคติเป็นที่ไป ”

3.  หมั่นทำบุญด้วยการ ทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา

บุญที่ครอบครัวได้ทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาทุกๆวัน เป็นบุญที่สามารถอุทิศกุศลและแผ่เมตตาไปยังผู้วายชนม์ให้มีความสุขได้เช่นเดียวกัน ดังนั้นขอให้มีความสม่ำเสมอในการทำบุญให้ผู้วายชนม์อย่างต่อเนื่อง

4.  ทำบุญบังสุกุลอุทิศกุศลในวาระ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน 

การทำบุญใหญ่ในทั้งสามวาระนี้เพื่อเป็นการเติมกำลังบุญให้ผู้วายชนม์มีเสบียงบุญในการเดินทางสู่สุขคติภูมิ   ด้วยการอาราธนาคณะสงฆ์สวดอภิธรรม 7 วัน ต่อเนื่องที่วัด การสวดอภิธรรมก็เพื่อความมุ่งหมายให้ผู้วายชนม์มีโอกาสระลึกถึงบุญกุศลในขณะมีชีวิตอยู่ และในวาระ 50 วัน และ 100 วัน ควรนิมนต์พระเจริญพระพุทธมนต์ ถวายภัตตาหารเพลและทอดผ้าบังสุกุลต่อเนื่องที่บ้าน เนื่องด้วยบ้านคือสถานที่ๆผู้วายชนม์ยังคงวนเวียนอยู่ ดังนั้นการทำบุญที่บ้านจึงเป็นวิธีการที่ท่านสามารถมารับบุญได้โดยตรง อย่างไรก็ตามการทำบุญต่อเนื่องให้ผู้วายชนม์แม้หลัง 100 วัน แล้วก็ยังคงมีประโยชน์ต่อผู้วายชนม์ ครอบครัวและลูกหลานจึงไม่ควรละเลยให้ท่านรอคอยบุญด้วยความน้อยใจและเสียใจที่ถูกลืมเลือน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพุทธวจนเรื่องการเกิดดับว่า

“จิตเต อสังกิลิฏเฐ สุคติ ปาฏิกังขา”  เมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง สุคติเป็นที่ไป  “จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติ ปาฏิกังขา” เมื่อจิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส ทุคติเป็นที่ไป

ดังนั้นการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ด้วยความเข้าใจการเกิดแก่เจ็บตาย รู้เหตุและผลของกฎแห่งกรรม มีสติในการดำเนินชีวิต คือพื้นฐานป้องกันภัยให้พ้นทุกข์ และยังเป็นเส้นทางนำสู่ความสุขตั้งแต่ในขณะดำรงชีวิต แม้ล่วงลับแล้วผลบุญกุศลก็ยังคงติดตามเหมือนเงาตามตน

เดชะบุญ ผู้ชำนาญการจัดงานทำบุญอุทิศกุศล 7 วัน 50 วัน 100 วัน ครบวาระปี แก่ผู้วายชนม์ ด้วยความรู้ทางธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทรงสอนชีวิตในวัฏสงสาร การจัดงานทำบุญโดยเดชะบุญจึงจัดเพื่อให้ผู้วายชนม์ได้รับบุญจริง มิใช่เพียงทำตามประเพณีโดยขาดหลักวิธีการให้ผู้วายชนม์ได้รับบุญ

ติดต่อสอบถามการทำบุญ 7-50-100 วัน เพื่อผู้วายชนม์ได้รับบุญกุศลสู่สุคติภูมิ ได้ที่ "เดชะบุญ" 

คุณวิสิทธิ์ 0898135885, 0826516246 หรือ Scan QR Code ติดต่อทางไลน์

ศึกษาปฏิบัติและบันทึกโดย : วิสิทธิ์ คุณนิรันดร

ผู้อำนวยการจัดงานทำบุญ "เดชะบุญ" สอบถามโทร 0898135885, 0826516246

  งานทำบุญ7วัน 50วัน 100วัน

   

ปัจจุบันเป็นที่น่าตกใจอย่างยิ่งว่าผู้คนในสังคมขาดความรู้และความประพฤติที่เหมาะสมเมื่อต้องไปงานสวดอภิธรรมที่วัด หรืองานทำบุญ 7 วัน 50 วัน 100 วันก็ตาม พฤติกรรมของผู้ไปงานศพส่วนใหญ่กลายเป็นว่า ไปเพราะเกรงใจ ไปเพราะเป็นงานสังคมที่เลี่ยงไม่ได้ ไปเพื่อพบปะเพื่อนร่วมรุ่น ดังนั้นเมื่อพระสวดอภิธรรมก็คุยกันเสียงดังกลบเสียงพระสวด เมื่อพระหยุดสวดก็แจกอาหารขนมของว่างกินไปคุยไปอีก จนเสร็จพิธีก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านด้วยความว่างเปล่า

พฤติกรรมข้างต้นเป็นการไปงานศพที่สูญเปล่าไม่เกิดประโยชน์ใดๆเลย แล้วพฤติกรรมเช่นไรจึงจะได้ชื่อว่าไปงานศพด้วยปัญญา

1.ไปงานศพต้องไปขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันกับผู้วายชนม์

4.ที่สำคัญที่สุด ไปงานศพต้องไปพิจารณามรณะสติ ว่าในไม่ช้าเราก็ต้องอยู่เบื้องหน้า เราได้ทำหน้าที่ในขณะมีชีวิตดีแล้วหรือยัง ได้ดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่าดีหรือยัง เป็นผู้ที่ประมาทชอบผลัดวันประกันพรุ่งหรือไม่ ฯลฯ

ดังนั้นหากเราท่านทั้งหลายได้พิจารณาข้อควรปฏิบัติข้างต้นดีแล้ว การไปงานศพ งานบำเพ็ญบุญสวดอภิธรรม งานทำบุญ7วัน 50วัน หรือ 100วัน จะเป็นงานที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อการพิจารณาดำรงชีวิตของตนได้อย่างดียิ่ง ได้ชื่อว่าเป็นกัลยาณมิตรทั้งยามเป็นและยามจาก เป็นผู้มีน้ำใจต่อครอบครัวผู้ตาย และได้ชื่อว่าเป็นผู้มีปัญญาไม่ประมาทต่อความตาย สามารถทำความดีได้ทุกๆวัน ไม่เป็นคนที่ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง

ผู้อำนวยการจัดงานทำบุญ "เดชะบุญ" สอบถามโทร 0898135885, 0826516246

ข้อแนะนำในการทำบุญ 100 วัน

เดชะบุญขอสรุปปกิณกะธรรมและปกิณกะพิธี คือ หลักธรรมเป็นมรณานุสติ พิธีกรรมหรือสิ่งที่ควรปฏิบัติ เกี่ยวกับการประกอบพิธีทำบุญอุทิศกุศลแก่ผู้วายชนม์ในวาระ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน เพื่อเป็นข้อคิดเตือนสติเพิ่มเติมดังนี้ :-

1. การนับวัน

ให้นับวันที่วายชนม์เป็นวันที่หนึ่งโดยไม่ต้องไปบวกลบวันใดๆทั้งสิ้น เช่นเสียชีวิต วันที่ 1 มิถุนายน เวลา 7.00 น. ก็ให้นับวันที่ 1 มิถุนายน นี้เป็นวันที่หนึ่ง และวันที่ 7 มิถุนายน คือครบ 7 วัน นับต่อเนื่องวันที่ 20 กรกฎาคม คือครบ 50 วัน และวันที่ 8 กันยายน คือครบ 100 วัน

2. ความหมายและความจำเป็นการทำบุญ 100 วัน

การทำบุญทั้งสามวาระ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน มีความสำคัญและเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อผู้วายชนม์ เป็นการอุทิศบุญให้ผู้วายชนม์ได้อนุโมทนา หากผู้วายชนม์ในขณะมีชีวิตได้ประกอบบุญกุศลเป็นประจำเมื่อผนวกกับบุญที่อุทิศ เมื่อได้อนุโมทนาแล้วย่อมเป็นการเพิ่มพูนบุญสู่สุคติ

ในทางกลับกัน หากขณะมีชีวิตประกอบแต่อกุศล และมีมิจฉาทิฐิ  อีกทั้งครอบครัวก็เพิกเฉยกับการอุทิศกุศล เช่นนี้แล้ว ผู้วายชนม์นั้นๆย่อมสู่ทุคติไร้กังขา

3. สถานที่ในการทำบุญ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน

โดยทั่วไปการทำบุญ 7 วัน สามารถกระทำที่วัดได้เลย เนื่องจากยังอยู่ในระหว่างการสวดอภิธรรม 7 วัน โดยการถวายภัตตาหารเพลและทอดผ้าบังสุกุลแก่คณะสงฆ์ที่วัดนั้นๆ

ส่วนการทำบุญวาระ 50 วัน และ 100 วัน ควรนิมนต์คณะสงฆ์มาทำการสวดฯที่บ้านที่ผู้วายชนม์เคยอาศัยอยู่ ด้วยการถวายภัตตาหารเพลและทอดผ้าบังสุกุลแก่คณะสงฆ์ เช่นเดียวกับในวาระครบ 7 วัน

4. การจัดงานทำบุญอุทิศกุศลในวาระครบ 50 วัน 100 วัน ที่บ้าน

นำภาพหรืออัฐิผู้วายชนม์มาจัดวางข้างโต๊ะหมู่บูชาพระ ก่อนคณะสงฆ์จะเจริญพระพุทธมนต์ให้นำอาหารมาตั้งหน้ารูปพร้อมจุดธูปบอกกล่าวให้มารับอาหารและฟังการเจริญพระพุทธมนต์ เมื่อคณะสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์จบแล้ว เจ้าภาพกล่าวคำถวายมตกภัตตาหารเพื่อผู้ล่วงลับไปแล้ว หลังคณะสงฆ์ฉันภัตตาหารแล้ว ให้นำผ้าภูษาโยงจากภาพผู้วายชนม์ไปยังด้านหน้าคณะสงฆ์ทั้ง 9 รูป เพื่อทอดผ้าบังสุกุลอุทิศให้ผู้วายชนม์ คณะสงฆ์พิจารณาผ้าและสวดอุทิศกุศล จากนั้นถวายไทยธรรมเป็นสังฆทาน และกรวดน้ำอุทิศบุญให้ผู้วายชนม์

5. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส “ติโรกุฑฑสูตร” ว่าด้วยการให้ส่วนบุญแก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วแก่พระเจ้าพิมพิสารว่า

“อทาสิ เม อกาสิ เม ญาติ มิตฺตา สขา จ เม เปตานํ ทกฺขิณํ ทชฺชา ปุพฺเพ กตมนุสฺสรํ”

“กุลบุตรเมื่อหวนระลึกถึงอุปการคุณที่ท่านทำแล้วในกาลก่อนว่า คนโน้นได้ให้สิ่งของแก่เราแล้ว คนโน้นได้ทำอุปการคุณแก่เราแล้ว ญาติมิตร และสหายได้ให้สิ่งของแก่เรา และได้ช่วยทำกิจของเรา ดังนี้ พึงให้ทักษิณาทานแก่เปรตทั้งหลาย”

ดังนั้น เมื่อเราหวนระลึกถึงอุปการคุณของผู้มีพระคุณ หรือบรรพบุรุษบุพการีของเราที่เคยทำความดีกับเรา ก็ควรทำทักษิณาทาน คือการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านเหล่านั้น เพราะบุญเท่านั้นเป็นสิ่งที่หมู่ญาติผู้ล่วงลับต้องการมากที่สุด และเป็นที่พึ่งทั้งในโลกนี้และโลกหน้า  ส่วนการร้องไห้ เศร้าโศก พิไรรำพัน อาลัยอาวรณ์ ไม่ได้เกิดประโยชน์ใดแก่ผู้ล่วงลับหนำซ้ำกลับยิ่งเพิ่มความเศร้าหมองแก่ผู้วายชนม์ กายละเอียดจะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อ เราได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เท่านั้น ด้วยการทำทานก็ดี รักษาศีลหรือเจริญภาวนาก็ดี แล้วแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ จึงจะเป็นเสบียงสำคัญในการเดินทางในวัฏสงสารได้

6. องค์ประกอบ 3 ประการในการอุทิศบุญถึงแก่ผู้ตาย (ขุ.ขุ.อ. ติโรกุฑฑสูตร 39/291)

1.) ด้วยการถึงพร้อมแห่งทักขิไณยบุคคล เช่น พระภิกษุ สามเณรผู้มีศีลบริสุทธิ์  

2.) ด้วยการอุทิศของทายก(ผู้ให้, ผู้ถวาย)ทั้งหลาย 

3.) ด้วยการอนุโมทนาด้วยตนเองของผู้วายชนม์

7. การทำบุญด้วยตนเองก่อนสิ้นลม

ในกรณีผู้ป่วยที่แพทย์ไม่สามารถรักษาให้หายได้แล้ว การทำบุญด้วยตัวเองในขณะที่ยังมีสติอยู่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ความปลาบปลื้มในทาน ศีล ภาวนา ที่ตนเองได้กระทำเองจะเป็นภาพความทรงจำคือคตินิมิตที่เป็นกุศลช่วยบรรเทาทุกขเวทนาในวาระสุดท้ายได้ ดังนั้นครอบครัวผู้ดูแลต้องส่งเสริมสนับสนุนให้ท่านได้ทำเองตั้งแต่ยังมีสติ “ธรรมโอสถ” คือยาดีที่ต้องบำบัดควบคู่การรักษาทางการแพทย์ด้วย

8. นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ, กตญฺญูกตเวทิตา,ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

ความปรารถนาสามประการของพ่อแม่ทุกคน ที่ลูกๆพึงรู้และปฏิบัติดูแลต่อท่าน

ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้ หมั่นดูแลปรนนิบัติไม่ทอดทิ้ง ไม่เพิกเฉยให้ท่านน้อยใจเสียใจ
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา พาท่านหาหมอดียาดีรักษากาย ส่วนยาใจเป็นหน้าที่ลูกต้องคอยดูแลรักษา
เมื่อถึงยาม วายชีวา หวังเจ้า เฝ้าปิดตา ความหมายปิดตาคือการดำรงชื่อเสียงสมบัติวงศ์ตระกูลไม่ให้เสื่อม ประพฤติปฏิบัติตนเป็นคนดีไม่ให้ใครมาต่อว่าพ่อแม่ และที่สำคัญคือหมั่นทำบุญอุทิศให้ท่านตราบจนถึงวาระสุดท้ายแห่งลมหายใจลูก นี้จึงได้ชื่อว่ารักพ่อแม่อย่างมั่นคงไม่เสื่อมคลาย

9. ความเสมอต้นเสมอปลายแห่งความกตัญญูกตเวที

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยมีความผูกพันอาลัยอาวรณ์ร้องห่มร้องไห้ต่อการตายของพ่อแม่หรือสามีภรรยาดุจจะตายตามกัน และผู้คนเหล่านี้อีกจำนวนมาก เมื่อครั้นกาลเวลาผ่านไป กลับกลืนกินความรักความทรงจำที่เคยมีกันมา สุดท้ายในเวลาอันสั้นก็เพิกเฉยต่อการทำบุญอุทิศกุศลแก่ผู้ตาย บ้างก็คิดเข้าข้างตนเองว่า คงไปเกิดใหม่แล้วบ้าง ตายแล้วสูญบ้าง ทำบุญไปก็คงไม่ได้บ้าง นี้ล้วนแล้วไม่เป็นกุศลต่อผู้คิดและผู้วายชนม์เลย ชีวิตในวัฏสงสารยาวนานนัก ตราบใดยังไม่บรรลุมรรคผลย่อมเวียนว่ายตายเกิดไม่จบสิ้น คนเป็นต้องทำให้คนตายถึงได้รับ การทำบุญอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอจึงเป็นกุศลกรรมต่อผู้กระทำและยังประโยชน์แก่ผู้วายชนม์แน่นอน

10. ทำบุญต้องปลอดสุราและอบายมุข

กุศลเจตนาอันบริสุทธิ์มีความสำคัญอย่างยิ่งในการประกอบพิธีทำบุญทุกๆประเภท การจัดงานทำบุญสวดอภิธรรม 7 วัน การทำบุญอุทิศกุศลบังสุกุล 50 วัน 100 วัน ต้องปลอดสุรา งดการเลี้ยงเหล้าเบียร์ของมึนเมา และการพนันทุกประเภท เพื่อให้การทำบุญอุทิศกุศลนั้นๆเป็นบุญอันบริสุทธิ์ที่ถึงผู้วายชนม์บรรพบุรุษและบุพการี

11. มารยาทและข้อพึงปฏิบัติเมื่อไปงานสวดอภิธรรม (งานศพ)

การไปงานศพไม่ใช่ไปเพียงเพื่อนั่งคุยในคณะพระสวดหรือรับประทานอาหารในงานเท่านั้น แต่ประโยชน์ที่พึงจะได้จากการไปงานศพคือได้มีมรณานุสติเตือนตนว่าเรามีความตายเป็นธรรมดาไม่สามารถล่วงพ้นความตายได้ เมื่อมีชีวิตอยู่พึงทำความดีสร้างบุญกุศลให้เกิดแก่ตน การไปงานศพจึงไปเพื่อเป็นกำลังใจแก่ครอบครัวผู้วายชนม์ ไปขออโหสิกรรมและอุทิศบุญให้ผู้วายขนม์ด้วยจิตที่ปรารถนาดี

12. ปัจจัยอันได้รับจากการทำบุญ

ในการประกอบพิธีทำบุญสวดอภิธรรมก็ตาม หรือการจัดงานทำบุญ 50 วัน 100 วัน หากมีผู้ร่วบุญนำปัจจัยมาร่วม ควรรับปัจจัยเหล่านั้นมาเป็นค่าใช้จ่ายในการทำบุญ แม้ว่าครอบครัวจะมีฐานะก็ตามก็ไม่ควรปัดหรือปิดโอกาสให้ญาติมิตรได้ร่วมบุญ เพราะการร่วมปัตติทานมัยของญาติมิตรเป็นกุศลที่สามารถนำไปประกอบการทำบุญอุทิศกับผู้วายชนม์ได้ดียิ่ง

อย่างไรก็ตามไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะนำปัจจัยอันได้จากการทำบุญนี้ไปใช้จ่ายกินเที่ยวหาความเพลิดเพลินสนุกสนาน เพราะไม่ตรงกับวัตถุประสงค์ของผู้ทำบุญที่ต้องการอุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์

13. ทำบุญกุศลด้วยความไม่ประมาท

ความตายไม่มีนิมิตหมาย ทุกสรรพชีวิตล้วนต้องตาย จงอย่าประมาทในวัย ในฐานะ ในอาชีพ ในสังขาร ในภัยต่างๆ และจงอย่าประมาทในการสร้างบุญกุศล และจงอย่าประมาทว่าหากตัวเราไม่อยู่แล้วครอบครัวลูกหลานต้องทำบุญให้เราแน่นอน เพราะหากหวังแต่คนอื่นย่อมผิดหวังและเสียใจ ดังนั้นจึงควรหมั่นสั่งสมด้วยตัวของเราเองตั้งแต่วันที่ยังแข็งแรงมีชีวิตอยู่

เขียนและเรียบเรียงโดย วิสิทธิ์ คุณนิรันดร

สอบถามรับคำปรึกษาได้ที่ 0898135885, 0826516246

www.dechaboon.com

www.ทำบุญบ้านบริษัท.com

ความตายเป็นสิ่งเที่ยงแท้ที่สุด จะรวยหรือจน ทุกเพศทุกวัย ทุกอาชีพ ทุกการศึกษา ทุกชาติตระกูล ทุกตำแหน่งหน้าที่การงาน จึงควรเป็นผู้ไม่ประมาทหาความรู้ตอนมีชีวิตอยู่ ว่าจะใช้ชีวิตในโลกนี้และโลกหน้าได้อย่างมีคุณค่าอย่างไร 

ไม่มีบังเอิญเกิดเป็นพระราชา เศรษฐี ชาติตระกูลสูง ปัญญาดี มีอายุยืนยาว ไม่ใช่โชคร้ายเกิดเป็นยาจก ชาติตระกูลต่ำ โรคภัยเบียดเบียน ด้อยปัญญา หรืออายุขัยสั้น ทุกอย่างล้วนเกิดจากกรรมดีและชั่ว สัตว์โลกมีกรรมเป็นเครื่องกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ดีหรือชั่วก็ตาม จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระอริยเจ้าทั้งหลายก็หนีไม่พ้นกรรม เราท่านทั้งหลายจึงควรสั่งสมบุญสร้างบารมี ทำความดีทั้งปวงในวันที่มีชีวิต

อย่าประมาทในวัย ฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล เพราะเมื่อตายจากย่อมไม่สามารถนำทรัพย์สินยศถาบรรดาศักดิ์ไปได้ สิ่งเดียวที่จะติดตัวได้คือบุญและบาปที่ได้กระทำไว้เท่านั้น จงอย่าได้ไปฝากความหวังให้คนเบื้องหลังทำบุญอุทิศบุญ 7 วัน 50 วัน 100 วัน หรือครบรอบปีให้เลย จงทำความดีทำบุญกุศลด้วยตนเองตั้งแต่วันนี้ วันหน้าจะได้ไม่ต้องน้อยใจ เสียใจ ผิดหวัง ว่าทำไมคนที่เคยบอกว่ารักไม่ทำบุญให้ตน

แม้ผู้คนที่มีฐานะต่างกัน อาจมีจำนวนนาฬิกาได้ไม่เท่ากัน

แต่ทุกคนทุกชนชั้น ล้วนมีจำนวนเวลาที่จะทำดีหรือชั่วเท่ากัน