ความตายเป็นเรื่องสากลโลก ไม่จำกัดเพศ วัย เผ่าพันธุ์ ความเชื่อ เชื้อชาติ ศาสนา ทุกๆสรรพชีวิตในสังสารวัฏล้วนตกอยู่ในสภาวธรรมและกฎแห่งกรรมเดียวกัน มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และแตกดับ วนเวียนไม่สิ้นสุด

แม้กายเนื้อจะแตกดับ แต่ดวงจิตยังคงเดินทางเปลี่ยนภพภูมิตามกรรมที่ได้กระทำไว้ จิตจะหยุดเดินทางก็ต่อเมื่อหมดสิ้นอาสวะกิเลสเข้าสู่พระนิพพานเท่านั้น เสบียงในการเดินทางของดวงจิตคือบุญและบาปที่ได้ก่อไว้ กระทำกรรมดีหรือกรรมชั่วย่อมมีปลายทางรองรับผลของกรรมนั้น ตายแล้วจึงไปตามกรรม ดังพุทธพจน์

ยัง กัมมัง กะริสสามิ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาโทภะวิสสามิ

Why ทำบุญไปทำไม ? 

ตายแล้วตายเลย สวด 3 วัน 5 วัน ตามประเพณี เผาแล้วฝังไปแล้ว ยังไม่จบอีกหรือ

When ทำบุญเมื่อไรสำคัญมากหรือ ? 

ทำตามวันที่สะดวกไม่ได้หรือ เกินๆไปวันสองวันจะเป็นไรหรือ

Where ทำบุญ 50วัน 100 วันที่ไหนดี ? 

บ้านก็เล็ก ของก็เยอะ ไปทำที่วัดสะดวกกว่า ง่ายดี ไม่เหนื่อยด้วย คิดถูกมั้ย

What ทำบุญต้องใช้อะไรกันบ้าง ? 

ใช้ของเวียนก็ถูกดี พระได้ไปก็ไม่ใช้อยู่แล้ว ประหยัดดี ไม่เปลือง

How ทำบุญอย่างไรต้องสนใจด้วยหรือ  ? 

ไม่เห็นจะมีใครใส่ใจ ไปงานศพก็เพราะเกรงใจ เจอญาติๆเพื่อนฝูงก็สังสรรค์ เหมือนๆกันแหละ

เดชะบุญมอบคำตอบเป็นความรู้หลักธรรมให้ครอบครัวได้ค้นคว้าศึกษา และได้ทำบุญที่เป็นบุญจริงๆ เพื่อช่วยผู้วายชนม์ที่ท่านรักก่อนสายเกินไป

ต้องรู้ก่อนตายจะได้ไม่เสียใจที่พลาด !!!

ปรึกษาการทำบุญ50-100วัน ติดต่อ 0826516246 , 0898135885

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงชีวิตหลังความตายไว้ดังนี้  "จิตเต อสังกิลิฏเฐ สุคติ ปาฏิกังขา" เมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง สุคติเป็นที่ไป "จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติ ปาฏิกังขา" เมื่อจิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส ทุคติเป็นที่ไป

ดังนั้นชีวิตจึงไม่ได้จบสิ้นสุดที่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย แต่ทุกสรรพชีวิตตราบใดยังไม่ได้หมดสิ้นอาสวะกิเลสบรรลุมรรคผลนิพพาน ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร จิตดวงเดิมนี้ยังคงต้องเดินทางไปสู่ภพภูมิในสองภพภูมิคือสุคติภูมิและหรือทุคติภูมิ  

การทำบุญอุทิศกุศลสู่ผู้วายชนม์เนื่องในวาระทำบุญครบ 7 วัน ทำบุญวาระ 50 วัน และทำบุญวาระ 100 วัน จึงมีความสำคัญมากต่อบุคคลที่เรารักและเคารพ เพราะจะเป็นกำลังเสบียงบุญให้ดวงจิตผู้วายชนม์สามารถเดินทางไปยังภพภูมิสุคติที่ดียิ่งๆขึ้นไป

การทำบุญ 7 วัน สัตมวาร คือ ช่วงที่กายละเอียดหลุดออกจากกายหยาบ ผู้ตายจะยังวนเวียนอยู่ในโลกมนุษย์ สำหรับกรณีผู้ที่ยังไม่ได้ไปมหานรก หมู่ญาติก็จะได้มีโอกาส 7 วันนั้น ทำบุญอุทิศไปให้ได้

การทำบุญ 100 วัน ศตมวาร คือ ช่วงที่ระหว่าง 50 ถึง 100 วัน คือ ช่วงพิพากษาและส่งไปเกิด เช่น ไปเกิดในมหานรก ไปยมโลก ไปเป็นมนุษย์ เป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน หรือไปเป็นเทวดา เป็นต้น ทั้งสามช่วงนี้ คือ 7 วัน 50 วัน 100 วัน กายละเอียดจะยังรับบุญได้ นี่คือ หลักการส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด (เว้นแต่ผู้กระทำบาปกรรมหนักที่จะดิ่งสู่ทุคติภูมิทันที) เพราะฉะนั้น ภายใน 7 วัน 50 วัน หรือ 100 วัน จึงจำเป็นต้องทำบุญต่างๆให้เต็มกำลัง แล้วอุทิศบุญนั้นๆไปให้ผู้วายชนม์

วิธีการทำบุญเพื่ออุทิศกุศลแด่ผู้วายชนม์ สามารถทำได้ทุกๆที่แม้กระทั่งที่บ้าน ด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา สวดมนต์ และนั่งสมาธิ อุทิศผลบุญนั้นๆแด่ผู้วายชนม์ โดยเฉพาะในวาระ 7 วัน 50 วัน และ 100 วัน หลังเสียชีวิต (สามารถทำก่อน 7-50-100 วันก็ได้ เพื่อให้ได้รับบุญก่อน) ควรทำบุญใหญ่เช่น การบรรพชาอุปสมบท การถวายองค์พระ ตลอดทั้งนิมนต์คณะสงฆ์มายังบ้านที่ท่านเคยอยู่อาศัย เพื่อสวดพุทธมนต์ธรรมนิยาม ถวายมตกภัตและทอดผ้าบังสุกุล อุทิศกุศลไปยังผู้วายชนม์

    

ด้วยประสบการณ์ความรู้จัดงานให้ผู้วายชนม์ในทุกรูปแบบการเสียชีวิต ด้วยจากโรคชรา โรคภัยตัดรอน อุบัติเหตุต่างๆ ฆาตกรรม อาชญากรรม อัตวินิบาตกรรม (ฆ่าตัวตายทุกรูปแบบ) ต่อทุกเพศทุกวัย ทารก เด็กนักเรียน หนุ่มสาว สามีภรรยา ผู้ใหญ่ ผู้สูงวัย ทุกหน้าที่ฐานะการงานของผู้วายชนม์อาทิ ดารา นักร้อง นักแสดง นักเขียน เศรษฐี เกษตรกร พนักงานรปภ. ครูอาจารย์ เจ้าของกิจการ ผู้บริหาร ลูกจ้างพนักงาน ทั้งคนไทยและต่างชาติฯลฯ

ด้วยภูมิธรรมความรู้จากการปฏิบัติธรรม บรรพชาอุปสมบท และการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกธรรมในพระพุทธศาสนา เดชะบุญคือหนึ่งเดียวที่ช่วยคลายทุกข์ครอบครัวและเกื้อกูลผู้วายชนม์ได้รับบุญหนุนนำเดินทางสู่สุคติภพภูมิใหม่ด้วยหลักธรรมแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงแตกต่างจากการทำบุญงานศพทั่วๆไปที่ทำเพียงประเพณีโดยขาดสติปัญญาความรู้ หรือไม่สามารถเข้าถึงพระผู้มีความรู้ ตลอดทั้งไม่มีเจ้าหน้าที่มัคทายกใดๆมาอรรถาธิบายในหลักธรรมเหตุและผล ได้แต่แค่ทำตามๆให้จบๆพ้นศาลาวัดกันไป

เพราะเงินซื้อบุญไม่ได้ และบุญไม่มีขาย สำคัญมากกว่าการใช้เงินทำบุญ คือการใช้ปัญญาประกอบกุศลและอุทิศผลบุญแด่ผู้วายชนม์ที่รักอย่างถูกวิธี ติดต่อเดชะบุญเพื่อการประกอบพิธีทำบุญ50วัน100วัน (ปัญญาสมวาร 50 วัน / ศตมวาร 100 วัน) ที่ถูกหลักธรรมไม่สูญเปล่า

รีวิวจริงจากใจครอบครัวผู้วายชนม์

เดชะบุญจัดงานทำบุญ 50 - 100 วัน

ดิฉันเป็นตัวแทนครอบครัวก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเดชะบุญนำโดยอาจารย์วิสิทธิ์ มากๆค่ะ

หลังจากจัดงานทำบุญปัญญาสมวาร 50 วันของคุณแม่เรียบร้อยแล้ว

ทางครอบครัวและญาติๆ ที่ได้มาร่วมงานได้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "งานจัดออกมาได้สมบูรณ์แบบมากและสวยงามมาก" ญาติทุกคนได้ลงความเห็นว่างานครบรอบ 100 วันของคุณแม่ขอเป็นอาจารย์เหมือนเดิมนะค่ะ

เป็นเพราะความรู้สึกที่ได้รับก่อนทำบุญ ขณะทำบุญ และหลังทำบุญ เต็มเปี่ยมมาก จากประสบการณ์ยังไม่เคยได้รับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

หลังจากได้ไลน์ติดต่อกับอาจารย์ครั้งแรกอาจารย์ก็ได้โทรมาพูดคุยและให้ความรู้เบื้องต้นและวิธีทำบุญอย่างไรให้ได้บุญซึ้งความรู้นั้นดิฉันและครอบครัวไม่เคยรู้มาก่อนมีแต่ทำตามๆ กันมาซึ่งก็ทำผิดบ้างถูกบ้าง

ก่อนวันงานทางอาจารย์ได้เข้ามาพบดิฉันและครอบครัวเพื่อทบทวนอีกครั้งว่าได้เตรียมกาย วาจา และใจไว้เพื่อพร้อมที่จะมีงานบุญ

ทางครอบครัวเป็นกังวลกันมากเรื่องสถานที่ว่าจะจัดได้อย่างไรบ้านพื้นที่จำกัดขนาดนี้ แต่ทางอาจารย์ก็ทำให้คลายกังวลไปได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจทุกอย่างลงตัวได้อย่างดีเยี่ยมทุกอย่างทำด้วยความประณีตใส่ใจในทุกรายละเอียด(เหมือนอาจารย์เสกได้ดั่งใจ)

สิ่งที่ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น ไม่เคยประสบพบเจอ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีนะจ๊ะ การจากไปของคุณแม่จะต้องไม่สูญเปล่า ทุกอย่างไม่มีคำว่าบังเอิญในวัฎสงสาร(อาจารย์สอนย้ำจนจำได้ดีค่ะ)

พิธีปัญญาสมวาร 50 วันได้จบลง แต่ทางครอบครัวดิฉันได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในสิ่งที่ดีๆ และปฏิบัติอย่างถูกต้องโดยได้ความรู้จากอาจารย์ทั้งสอง ได้รู้จักคำว่า "บุญต้นทุน" ที่ดิฉันและครอบครัวจะต้องเริ่มสะสมตอนยังมีชีวิตอยู่ อย่าคอยแต่ให้คนข้างหลังมาทำบุญให้ ซึ่งเรียกว่า "บุญสมทบ" อนาคตข้างหน้าเราอาจจะเป็นผู้ที่ถูกลืมก็ได้

สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณอาจารย์ทั้งสองท่านและทีมงานที่ทำด้วยใจล้วนๆ ดุจเครือญาติเดียวกันเป็นกันเองมากค่ะ และขออนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ กับอาจารย์ทั้งสองท่านพร้อมทั้งทีมงานที่น่ารักค่ะ

ครอบครัวกิจแก้วมรกต

พระราม2/69 สะแกงาม กรุงเทพฯ

1. วาระครบ 7 วัน "ทำบุญสัตมวาร" สามารถกระทำได้ระหว่างการตั้งสวดอภิธรรม

   

 

ข้อพึงพิจารณาการทำบุญให้ผู้ตาย 

 

   

1.Why ทำทำไม ต้องทำบุญในวาระ 7, 50, 100 วัน? ตายแล้วตายเลย ไม่ต้องทำได้หรือไม่

เพราะบุญเป็นเครื่องอุปถัมภ์ บุญเป็นเสบียง บุญคือความสุข บุญคือความสว่าง บุญเป็นหนทางสู่ปัญญาให้พ้นทุกข์ที่ทุกๆสรรพชีวิตปรารถนาในทุกๆช่วงช่วงของชีวิต

2.What ทำอะไร ให้ผู้วายชนม์ระหว่าง 100 วัน?

โดยทั่วไปเรื่องที่คนตายเป็นห่วงมีอยู่ 3 เรื่องหลักๆ คือครอบครัว การงาน ทรัพย์สมบัติ จึงควรช่วยคลายกังวลใจเรื่องต่างๆเหล่านี้ รวมทั้งเป็นธุระจัดงานพิธีงานทำบุญสวดอภิธรรม งานทำบุญ 7 วัน 50 วัน 100 วัน ให้ท่านอย่างถูกต้องครบถ้วนด้วยความรักและเคารพ องค์ประกอบ คือ สวดธรรมนิยาม ถวายมตกภัต ถวายบังสุกุล ถวายสังฆทาน เป็นต้น

หลักสำคัญของการทำบุญไม่ได้ขึ้นกับ "มากเท่าไร” แต่ต้องรู้ธรรมว่า “ทำอย่างไร” เงินซื้อบุญกุศลไม่ได้ ซื้อสวรรค์วิมานไม่ได้ บุญต้องมาจากกุศลเจตนา เงินเป็นเพียงเครื่องมือส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ความรู้ทางธรรมต่างหากที่เป็นต้นทางที่นำปัจจัยไปสร้างกุศลเพื่ออุทิศต่อผู้ตาย การทำบุญจึงต้องประกอบด้วย กายอ่อนน้อมในธรรม วาจาเปล่งเสียงสวดมนต์/อาราธนาศีล/กล่าวถวาย ใจมีสมาธิมีกุศลเจตนา

4.When ทำเมื่อไร นับวัน 7, 50, 100 วัน ที่ถูกต้อง ?

ให้นับวันที่สิ้นลมปราณ(หมดลมหายใจ)เป็นวันที่หนึ่ง และนับต่อเนื่องเจ็ดวันเพื่อทำบุญสัตมวาร นับต่อเนื่องจากวันที่หนึ่งครบห้าสิบวันเพื่อทำบุญปัญญาสมวาร และนับต่อเนื่องจากวันที่หนึ่งครบหนึ่งร้อยวันเพื่อทำบุญศตมวาร โดยไม่ต้องมีการบวกลบตัวเลขใดๆเช่นจำนวนลูก เพราะจะทำให้ผิดเพี้ยนผิดความหมายและเสียโอกาสกับวันเวลาที่ล่วงเลยในการทำบุญให้ผู้ตาย

แต่โบราณกาลมาการจัดงานศพกระทำที่บ้าน โดยนิมนต์คณะสงฆ์มาสวดอภิธรรมที่บ้านผู้วายชนม์ เพราะบ้านคือสถานที่ผู้ตายผูกพัน ดังนั้นแม้จะเสียชีวิตที่โรงพยาบาล เผาที่เมรุ ลอยอังคารที่ทะเล บรรจุอัฐิที่กำแพงวัด ฯลฯ กายละเอียดผู้วายชนม์จะย้อนกลับมาที่บ้านเสมอ การจัดงานทำบุญที่บ้านจึงเป็นสถานที่ผู้ตายคุ้นเคย กายละเอียดสามารถอยู่รับบุญได้และลาครอบครัวที่รักก่อนเดินทางสู่ภพภูมิใหม่ หลักคิดเรื่องสถานที่จึงไม่ใช่ยึดเอาความสะดวกของคนเป็นเช่นบ้านแคบ บ้านเก่า บ้านรก บ้านไกล แต่ควรใส่ใจผู้ตายมากกว่าคนเป็นญาติพี่น้อง เพราะไม่ว่าบ้านจะมีสภาพเช่นไร บ้านคือสถานที่ผู้ตายมีจิตผูกพันมากที่สุดกว่าที่ใดๆ

1.บุญต้นทุน คือบุญกุศล คุณความดีต่างๆที่ดำรงตนในขณะมีชีวิตอยู่ เช่น การทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาปฏิบัติธรรม ความกตัญญูกตเวที ความซื่อสัตย์ ความเคารพประพฤติธรรม มีสัมมาทิฏฐิ เป็นต้น บุญกุศลเหล่านี้จะเป็นบุญกุศลติดตัว ดังเงาติดตามตัว โจรผู้ร้ายจะมาฉกชิงปล้นนำไปก็ไม่ได้ เพราะเป็นอริยะสมบัติที่ไม่เสื่อมสลาย

2.บุญสมทบ คือบุญกุศลที่บุคคลอื่นอุทิศส่งให้ผู้วายชนม์เมื่อละโลกเสียชีวิตแล้ว เช่น การทำบุญใส่บาตร การถวายสังฆทาน การบวชอุทิศ การถวายผ้าบังสุกุลอุทิศ การปฏิบัติธรรมต่างๆแล้วอุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์ เป็นต้น โดยเมื่อผู้วายชนม์ได้รับรู้และอนุโมทนาบุญแล้ว ก็พลันให้วิญญาณกายละเอียดสุขสว่างคลายทุกข์ทวีสุข

  

หากในวันมีชีวิตอยู่หมั่นขยันทำมาหากิน รู้จักอดออม รู้จักใช้ทรัพย์ ย่อมไม่ต้องรอคอยให้ผู้คนหยิบยื่นทรัพย์ให้ เพราะตนก็สามารถมีทรัพย์ด้วยน้ำพักน้ำแรงได้ด้วยตนเอง แต่ถ้าหากเกียจคร้านไม่ทำงาน ล้างผลาญใช้แต่ทรัพย์ คงไม่มีใครกล้าให้ความช่วยเหลือได้ตลอด

ฉันใดก็ฉันนั้น หากในวันมีชีวิตอยู่ หมั่นสร้างบุญกุศลด้วยตนเอง บุญย่อมเป็นที่พึ่งทั้งโลกนี้และโลกหน้าได้ แต่ถ้าหากใช้ชีวิตด้วยประมาทเผาผลาญทรัพย์และวันเวลาไปกับอบายมุขเพิกเฉยที่จะทำความดี เมื่อละโลกไปย่อมไม่มีบุญกุศลติดตัว จำต้องรอคอยบุญกุศลจากหมู่ญาติด้วยความหวังอันริบหรี่

ความรู้ทำบุญ 50 วัน 100 วัน

คนตายมีทุกวัน มีทุกเพศทุกวัย มีทุกระดับฐานะ มีทุกระดับการศึกษา

และทุกๆวันก็มีวันครบรอบ 50 วัน 100 วัน ของผู้ตายนั้นๆ แต่จะมีผู้วายชนม์เหลือกี่ท่านที่ครอบครัวรู้ที่จะทำบุญ 50 วัน และ 100 วัน อุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์สามารถเดินทางสู่ภพภูมที่ดีได้

ดังนั้นใช่ว่าฐานะดีกว่า มีการศึกษามากกว่า หรือมีลูกหลานมากกว่าจึงจะได้เป็นผู้มีโอกาสรับบุญอุทิศกุศลปัญญาสมวาร 50 วัน และศตมวาร 100 วัน ได้เสมอไป

แล้วทำไมอีกหลายๆท่านที่วายขนม์แม้ไม่ได้เป็นเศรษฐี  หรือแม้การศึกษาก็ไม่มาก ลูกหลานก้ไม่ได้มีมาก แต่กลับได้รับโอกาสจากครอบครัวลูกหลานจัดงานทำบุญ 50 วัน 100 วัน ให้ผู้วายชนม์ กรรมทั้งในอดีตและปัจจุบันชาติของแต่ละท่านต่างกัน  ไม่มีบังเอิญในพระพุทธศาสนา ทุกเรื่องราวมีเหตุและผล ทุกอย่างล้วนไม่มีบังเอิญ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นไปตามเหตุที่สร้างไว้ทั้งสิ้น ไม่มีบังเอิญที่ได้แม้นแต่มาอ่านบทความนี้ หรือมีความปรารถนาอยากช่วยให้ผู้วายชนม์ที่รักเคารพหมดทุกข์มีสุขถ้วน

การทำบุญในวาระครบ 50 วัน และ 100 วัน (เวลาในโลกมนุษย์ไม่เท่ากับเวลาในภพภูมิทิพย์) เป็นช่วงโอกาสของเวลาให้ครอบครัวได้ทำบุญกุศลอุทิศให้ผู้วายชนม์เป็นบุญสมทบหนุนนำสู่สุคติภูมิหรือภพภูมิที่ทุกข์น้อยที่สุด เป็นวันที่พระยามัจจุราชพิพากษาตามบุญต้นทุนที่กายละเอียดผู้วายชนม์ผู้นั้นได้กระทำในขณะมีชีวิต ผนวกกับบุญสมทบที่ครอบครัวญาติมิตรอุทิศให้ เมื่อประมวลแล้วจะตกอยู่ในภพภูมิใด ซึ่งหากสุขก็สุขนานเป็นกัป*หรือหากทุกข์ก็เป็นกัปที่แสนทรมานยาวนาน การสร้างกรรมดีหรือกรรมชั่วในขณะมีชีวิต ตลอดจนการทำบุญอุทิศกุศลจากครอบครัว จึงมีผลต่อภพภูมิใหม่ของดวงวิญญาณอย่างสำคัญมากๆ

หากครอบครัวลูกหลานยังรักและเคารพผู้วายชนม์  การทำบุญในวาระ 100 วันนี้ จึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อภพภูมิใหม่ของผู้วายชนม์ เพราะสายน้ำไม่ไหลกลับ วันเวลาไม่หวนคืน อย่าปล่อยให้วันเวลาผ่านไปด้วยความว่างเปล่าโดยไม่ช่วยอะไรเลย ไม่มีบังเอิญสุข บังเอิญทุกข์ บังเอิญรวย บังเอิญจน บังเอิญอายุยืน บังเอิญอายุสั้น ฯลฯ เพราะผลของบุญและบาปคือเครื่องหนุนนำของกฎแห่งกรรม ขอสาธุชนโปรดไตร่ตรองถึงชีวิตในวัฏสงสารนี้เถิด.

สอบถามหลักปฏิบัติการทำบุญอุทิศกุศลได้ที่ 0898135885, 0826516246

*กัป หรือ กัลป์ (บาลี: กปฺป; สันสกฤต: कल्प กลฺป) หมายถึง ช่วงระยะเวลาอันยาวนานของโลก จนไม่สามารถกำหนดเป็นวัน เดือน หรือปีได้

ได้บุญกุศลต่อตนและผู้วายชนม์

การไว้ทุกข์เป็นคตินิยมเป็นวัฒนธรรมประจำแต่ละถิ่นแต่ละชนเผ่า เป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่อๆกันมาเพื่อระลึกถึงและให้ความเคารพสำรวมให้เกียรติต่อผู้วายชนม์ แต่หากการไว้ทุกข์กระทำเพียงเปลือกนอกโดยขาดความรู้ความเข้าใจในหลักธรรมคำสอนพระพุทธองค์ก็ย่อมไม่เกิดประโยชน์ที่จะไว้ทุกข์

ในทางพุทธศาสนา พุทธพจน์ที่ว่า “สพฺพปาปสฺส อกรณํ กุสลสฺสูปสมฺปทา สจิตฺตปริโยทปนํ เอตํ พุทฺธานสาสนํ” แปลว่า “การไม่ทำความชั่วทั้งปวงหนึ่ง การทำความดีให้ถึงพร้อมหนึ่ง การชำระจิตตนให้บริสุทธิ์ผ่องใสหนึ่ง นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย” และเมื่อย่อสามประการนี้คือ ละชั่ว ทำดี ทำจิตให้ผ่องใส ก็คือปัจฉิมโอวาทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสก่อนจะปรินิพพานว่า “วยธมฺมา สงฺขารา อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ” แปลว่า “สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้ถึงพร้อม ด้วยความไม่ประมาทเถิด”

ดังนั้นจะเห็นว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ทรงสอนการไว้ทุกข์ แต่ทรงสอนให้กำจัดทุกข์ด้วยการทำจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใส ให้ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท ดังนั้นหลักธรรมนี้จึงให้สาระธรรมที่เป็นประโยชน์กว่าการไว้ทุกข์ด้วยชุดดำที่เป็นเพียงประเพณีแต่ไม่เข้าถึงแก่นคำสอน กล่าวคือสาธุชนต้องนึกถึงมรณะสติ รู้ว่าเราจักต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใช้ด้วยกันหมดทั้งสิ้น เราทำกรรมอันใดไว้ดีหรือชั่วก็ตาม เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นๆ ต้องรู้จักใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทด้วยการทำความดี ละชั่ว ทำใจให้ผ่องใส เช่นการทำทานเกื้อกูลกัน การรักษาศีลไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่น หมั่นเจริญสติคิดพูดทำในสิ่งที่เป็นกุศล และอย่าเป็นคนพลัดวันประกันพรุ่ง เอาไว้ก่อนๆ เพราะทุกคนต่างไม่รู้ว่าจะมีวันพรุ่งนี้หรือไม่

ดังนั้นอย่ามัวแต่ไว้ทุกข์จนขาดสติ แต่จงมีสติที่จะทำบุญอุทิศกุศลให้ผู้วายชนม์อย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะในระหว่าง 100 วัน เพราะผลบุญสมทบที่อุทิศนี้มีผลต่อภพภูมิใหม่ที่กายละเอียดจะได้ไปสู่สุคติภูมิ ที่สำคัญที่ต้องตระหนักคือ วันที่มีชีวิตอยู่ต้องสร้างบุญกุศลด้วยตัวเอง อย่าละเลยและหวังว่าจะมีใครทำบุญอุทิศกุศลให้ มิฉะนั้น..เมื่อถึงวันนั้น..จะต้องเสียใจและน้อยใจรำพันว่าทำไมไม่มีใครทำบุญอุทิศมาให้..

สอบถามความรู้จัดงานทำบุญติดต่อ 0898135885

วลีที่คนไทยมักชอบพูดเสมอคือ “…ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้...” จะเห็นว่าแม้แต่คนที่พูดประโยคนี้เองก็ยังลังเลว่าชาติหน้าจะมีจริงหรือไม่ ??? ที่พูดไปก็แค่สมมุติว่าก็เท่านั้นเอง บ้างก็เลยเถิดไปถึงสรุปเชื่อว่าตายแล้วสูญ ไม่มีการเกิดไม่มีชาติหน้าอีกแล้ว

ความเชื่ออาจไม่ใช่เรื่องจริง ส่วนความจริงแม้จะไม่เชื่อก็ยังเป็นความจริงอยู่ดี ความเป็นจริงไม่มีจำกัดประเทศเชื้อชาติศาสนาเผ่าพันธุ์หรือสีผิวชนชั้นวรรณะการศึกษาหรือฐานะ พุทธศาสนาเป็นสากลโลก ดังนั้นการศึกษาหาความรู้สัจจะธรรมความจริงจึงเป็นสิ่งสำคัญ

ผลของอดีตบอกปัจจุบัน และกรรมปัจจุบันกำหนดผลอนาคต อธิบายง่ายๆถึงการเกิดที่แตกต่างกันในปัจจุบันชาติของแต่ละท่านล้วนเกิดจากผลกรรมในอดีตของตน อาทิเช่น ไม่มีบังเอิญเกิดเป็นพระราชามากด้วยบารมีและราชทรัพย์ ไม่มีบังเอิญเกิดเป็นยาจกยากจนแร้นแค้นพิกลพิการอายุสั้น นี้ล้วนเป็นผลการกระทำจากอดีตที่เรียกว่า“ชาติ” ซึ่งเป็นหน่วยเวลาของวงจรชีวิตการเวียนว่ายตายเกิด

บุญจึงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ไม่สูญสลายไม่สามารถลักนำไปได้ แต่เกิดได้จากการลงมือทำรวมทั้งปัตติทานมัยอุทิศกุศลแด่ผู้วายชนม์ หน้าที่คนที่ยังมีชีวิตคือการสั่งสมบุญสร้างบารมีแก่ตน และมีความกตัญญูกตเวทีทำบุญให้บุพการีเมื่อท่านวายชนม์

เพราะชาติหน้ามีจริงเป็นแน่แท้ ชีวิตยังต้องเวียนว่ายตายเกิด บุญจึงเป็นเสบียงกำหนดสุขทุกข์ของทุกสรรพชีวิต ขอท่านสาธุชนโปรดไตร่ตรองถึงชีวิตในวัฏสงสารนี้เถิด.

สอบถามหลักปฏิบัติการทำบุญอุทิศกุศลได้ที่ 0898135885, 0826516246

ความตายเป็นสิ่งเที่ยงแท้ที่สุด จะรวยหรือจน ทุกเพศทุกวัย ทุกอาชีพ ทุกการศึกษา ทุกชาติตระกูล ทุกตำแหน่งหน้าที่การงาน จึงควรเป็นผู้ไม่ประมาทหาความรู้ตอนมีชีวิตอยู่ ว่าจะใช้ชีวิตในโลกนี้และโลกหน้าได้อย่างมีคุณค่าอย่างไร

ไม่มีบังเอิญเกิดเป็นพระราชา เศรษฐี ชาติตระกูลสูง ปัญญาดี มีอายุยืนยาว ไม่ใช่โชคร้ายเกิดเป็นยาจก ชาติตระกูลต่ำ โรคภัยเบียดเบียน ด้อยปัญญา หรืออายุขัยสั้น ทุกอย่างล้วนเกิดจากกรรมดีและชั่ว สัตว์โลกมีกรรมเป็นเครื่องกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ดีหรือชั่วก็ตาม จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระอริยเจ้าทั้งหลายก็หนีไม่พ้นกรรม

เราท่านทั้งหลายจึงควรสั่งสมบุญสร้างบารมี ทำความดีทั้งปวงในวันที่มีชีวิต อย่าประมาทในวัย ฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล เพราะเมื่อตายจากย่อมไม่สามารถนำทรัพย์สินยศถาบรรดาศักดิ์ไปได้ สิ่งเดียวที่จะติดตัวได้คือบุญและบาปที่ได้กระทำไว้เท่านั้น

อย่าได้ไปฝากความหวังให้คนเบื้องหลังทำบุญอุทิศบุญให้เลย จงทำด้วยตนเองตั้งแต่วันนี้ วันหน้าจะได้ไม่ต้องน้อยใจ เสียใจ ผิดหวัง สิ้นหวัง ว้าเหว่ใจ ว่าทำไมคนที่เคยบอกว่ารักไม่ทำบุญให้ตน

ปรึกษาจัดงานทำบุญด้วยหลักธรรมติดต่อ 0898135885

โดยธรรมเนียมชาวพุทธเมื่อไปงานทำบุญสวดอภิธรรม ญาติมิตรจะร่วมทำบุญอุทิศกุศลแด่ผู้วายชนม์ให้แก่ครอบครัวเพื่อเป็นกองทุนค่าใช้จ่ายในระหว่างการจัดงานศพและทำบุญเพื่ออุทิศให้ผู้วายชนม์ บุคคลที่เกี่ยวข้องในการใช้เงินทำบุญศพจึงควรระวังอย่างยิ่งเพราะมีผลต่อผู้นำไปใช้และผู้วายชนม์

เงินทำบุญศพสามารถใช้เป็นค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับศพระหว่างจัดงานศพได้ ส่วนที่เหลือต้องเอาไปทำบุญคืนให้ศพทั้งหมด 100%

อย่าซ้ำเติมผู้วายชนม์ด้วยการเบียดเบียนลักขโมยเงินทำบุญศพเป็นกรรมสิทธิ์ตน เพราะเงินทำบุญศพทุกบาททุกสตางค์ได้มาด้วยการเสียชีวิตของผู้วายชนม์ จึงไม่ควรแสวงหาผลประโยชน์จากความตายของผู้อื่น

เงินทำบุญศพเป็นความหวังสุดท้ายของผู้วายชนม์ ครอบครัวต้องช่วยนำเงินทำบุญศพนี้ไปทำบุญอุทิศให้เป็นเสบียงบุญกับผู้วายชนม์เพื่อหนุนนำเดินทางสู่สุคติภูมิ.

ความเชื่อ แตกต่างกับ ความจริงอย่างไร

ความเชื่อ เป็นส่วนเฉพาะบุคคล หรือกลุ่มบุคคลจำนวนมาก อาจเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ได้

แต่ความจริง เป็นสิ่งที่แม้ไม่เชื่อก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใดๆได้ เป็นความจริงเช่นนั้นเสมอ

เดชะบุญ ขอนำความเชื่อที่ได้ประสบพบเห็นและได้ยินเกี่ยวกับ “ความตาย” ได้เปรียบกับข้อเท็จจริงที่ปรากฏในพระธรรมคำสอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้สั่งสมบำเพ็ญเพียร 4 อสงไขยกับหนึ่งแสนมหากัปตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณ  เพื่อให้ผู้อ่านได้พิจารณาด้วยสติปัญญาประดับเป็นความรู้และกระทำได้อย่างถูกต้องทั้งต่อตนในวันที่ยังมีลมหายใจ และต่อบุคคลผู้เป็นที่รักที่ละโลกแล้ว

ความเชื่อ เกิดหนเดียวตายหนเดียว ชาติที่แล้วไม่มี ชาติหน้าไม่มี ตายแล้วสูญ

ความจริง ทุกสรรพชีวิตในวัฏสงสารล้วนต่างต้องเวียนว่ายตายเกิด ตายแล้วไม่สูญ มีภพภูมิรองรับกรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสสอนเรื่องสัมมาทิฏฐิ 10 ประการ ดังนี้

1. ทานที่ให้แล้วมีผลจริง

2. ยัญที่ทำแล้วมีผลจริง (การสงเคราะห์กันมีผล)

4. วิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วมีผลจริง

5. โลกนี้มีจริง

6. โลกหน้ามีจริง

7. มารดามีคุณจริง

8. บิดามีคุณจริง

10. พระอรหันต์ผู้ สามารถรู้แจ้งโลกนี้โลกหน้ามีอยู่จริง